1975 - In 't vrolijke weerhaantje

Tijdens dit jaar is het de eerste maal dat meer dan 1000 bezoekers naar de voorstellingen van de Horssense toneelgroep komen kijken.

thumb
Inhoud

Operette liefhebbers vind je over de hele wereld bij de vleet. Een goed gebrachte operette is wel zo meeslepend, dat je een nurks moet zijn wil je er weerstand aan kunnen bieden. En toch…. Wat stelt zo'n verhaaltje nou voor? Een beetje liefde, een beetje bedrog… hokus-pokus meestal, waar geen touw aan vast te knopen valt… Nuchter bezien is haar charme niet te verklaren. Er is maar een conclusie: het is de muziek die het 'm doet. Elke operette staat of valt, mogen we wel zeggen, met haar muziek. Daarom lijkt het nogal gewaagd als wij hier beweren, dat "In het vrolijke weerhaantje" precies een operette is. En dat letterlijk zo menen. Er komt namelijk geen muziek aan te pas. En toch gaan de toeschouwers na afloop onbezorgd, vrolijk de nacht in en blijven ze zich nog dagenlang licht in het hoofd voelen. Zonder een noot muziek gehoord te hebben. Een wonder? Ja, een wonder mag men het wel noemen als een schrijver er met-zijn-tekst-alleen in slaagt deze gemoedstoestand bij zijn publiek teweeg te brengen. Het betekent, dat die tekst zo meeslepend is, de dialogen zo zangerig en de types zo vlinderachtig zijn, dat ze dezelfde uitwerking hebben als de walsen van Strauss en Lehar. En dat is nu "In het vrolijke weerhaantje" echt het geval. De woorden en gebeurtenissen samen hebben precies hetzelfde effect als melodieuze operette klanken. En de dirigent van dit operette-orkest is de hoofdpersoon, een koddig Hans Moser-achtig manneke. Dat dribbelt en huppelt of stuift over het toneel al naar gelang het hem nodig dunkt. Hij deelt kwinkslagen, kusjes en zelfs rake klappen uit. Hij vertraagt en versnelt de tempi en ontlokt aan zijn spelers soms valse, soms boeiend harmonieuze accoorden. De waardin van Het vrolijke weerhaantje, zijn troetelkind, zijn hartediefje vertrouwt hij de eerste viool toe. Haar muziek hoort hij boven alles uit. En het is dan ook niet alleen zijn grote vreugde, maar die van het hele publiek, dat hij er tenslotte voor Liesje een happy-end uit weet te halen. Deze romantische liefdesgeschiedenis "In het vrolijke weerhaantje" is een zomers feest voor oog en hart!

De voorstellingen zijn gehouden op 11 en 12 januari 1975.

Rolverdeling

Rol
Gespeeld door
Joost van de Berg
Gerard van de Graaf
Tante Irma
Adrie Wiegers
Karel Porsch
Han van de Geijn